-- VI --
Nagpatutorial ako dati nung bakasyon ko nung grade II, kasi hindi naman ako kasing talino ng inaakala ng iba at syempre inaakala mo. Naiinis talaga ako sa asignaturang GMRC kasi pano ba naman pang grade V na yung nakalagay sa libro at puro malalalim na ingles ang sasambulat kapag nagexam ka, siguro wala talagang pinipiling edad ang vocabulary lesson, ayos lang sana kung ang tanong ay :
kapag nadapa ang classmate mo anong gagawin mo?
a. titingnan mo
b tatawanan mo
c. aasarin mo
d. lahat ng nabanggit
edi ayos pa ang buhay. sagot ay d. lahat ng nabanggit, titingnan mo pagkatapos ay tatawanan at aasarin mo simple lang diba ?! Bakit kasi pinapabigat nila ang buhay kung may mga tanong naman na ganyan. Hindi ko talaga alam kung anong nahigop o nalanghap ng guro namin, siguro makagawa lang ng exam ayos na, Buti na lang hindi uso ang quiz samin non at lagi mo na lang talagang poproblemahin ay ang assignment mo.
Unang araw ng tutorial ko, syempre handang handa ako at ang damit ko ay mickey mouse pa. Hindi ko alam kung ano ang mararamdaman ko nun kung magiging proud, magiging masaya or mahihiya kasi nagpatutorial ako. Nainis talaga ako sa magulang ko nun kung bakit ipinasok nila ako dun, pakiramdam ko tuloy pinagtatawanan ako ng mga kapitbahay namin at kalaro ko. Naging maayos naman ang lahat tinuruan ako ng adviser ko at every day sya binabayaran. Unang tinuro sakin ang english, kung paano ang wastong paggamit ng mga salita, tamang pagbigkas at tamang pagtaboy sa KPOP na talaga naman ay hindi ko maintindihan ang kanta (biro lang hindi pa uso ang KPOP non). Araw-araw ganon ang buhay ko english kung english talaga. Sumunod naman na linggo ay ang pinakakinatatakutan at pinakakilabot na asignatura, ang math. doon tinuruan ako ng makabagong paraan- kung pano magadd. magminos, magdevide, magmultiply na simula ay tens hanggang sa umabot ng thousands, sakit sa bangs.
Sumunod na linggo pagkatapos ng Math ay ang Sibika at Kultura, doon itinuro sakin ang anyong lupa, anyong tubig at mga nagaanyong tao lamang, Idinagdag pa ng guro ko ang philippine history kung san ipinaliwanag ang pagkakamatay ni magellan sa Mactan, ang mga bayanng lumaban sa mga kastila at mga digmaan sa pagitan ng katipunan at Kastila (maging ang gupit ni Jose Rizal kapag nagpapagupit sa barber shop). at ang huli ay ang pinakamaganda at pinakagusto kong asignatura, ang Filipino. Kahit ilang beses pa ipaulit sakin yan kabisado ko na yan, ang pangalan, pang-uri, pandiwa, pangabay, at marami pang iba. Kaya hindi naman ako nahirapan sa huling linggo ng tutorial ko (mas mahirap pa nga magpagupit kasi nakakakiliti) at instant sikat ako pag uwi kasi tuwang tuwa ang nanay ko sakin at yun nadagdagan pa ang pangmeryenda ko, pakiramdam ko nun scholar ako matapos ipasok sa rehabilitation center.
Ganon pa man nagpapasalamat din ako sa mga magulang ko at sa adviser ko na kahit papano, may natutunan akong kaalaman (pero hindi ko parin maintindihan ang english). Pinilit ko talagang intindihin ang mga salitang ingles na nakakapagpakababag sa aking isipan. Kung sa bagay sabi nga ni Julia Penelope, "Language forces us to perceive the world as man presents it to us". Isa pa ayaw ko naman makuntento sa isang dayalekto or linggwahe lamang. Tama si Martin H. Fischer, "Any man who does not make himself proficient in atleast two languages other than his own is a fool". Kaya hindi ko na medyo kinatatakutan ang english. Math na lang talaga ang bumagabag sakin noon. (Fact: siguro ito na ung pinakamaikli na part ng Walang pasok! Basa ang chalk board!)
kapag nadapa ang classmate mo anong gagawin mo?
a. titingnan mo
b tatawanan mo
c. aasarin mo
d. lahat ng nabanggit
edi ayos pa ang buhay. sagot ay d. lahat ng nabanggit, titingnan mo pagkatapos ay tatawanan at aasarin mo simple lang diba ?! Bakit kasi pinapabigat nila ang buhay kung may mga tanong naman na ganyan. Hindi ko talaga alam kung anong nahigop o nalanghap ng guro namin, siguro makagawa lang ng exam ayos na, Buti na lang hindi uso ang quiz samin non at lagi mo na lang talagang poproblemahin ay ang assignment mo.
Unang araw ng tutorial ko, syempre handang handa ako at ang damit ko ay mickey mouse pa. Hindi ko alam kung ano ang mararamdaman ko nun kung magiging proud, magiging masaya or mahihiya kasi nagpatutorial ako. Nainis talaga ako sa magulang ko nun kung bakit ipinasok nila ako dun, pakiramdam ko tuloy pinagtatawanan ako ng mga kapitbahay namin at kalaro ko. Naging maayos naman ang lahat tinuruan ako ng adviser ko at every day sya binabayaran. Unang tinuro sakin ang english, kung paano ang wastong paggamit ng mga salita, tamang pagbigkas at tamang pagtaboy sa KPOP na talaga naman ay hindi ko maintindihan ang kanta (biro lang hindi pa uso ang KPOP non). Araw-araw ganon ang buhay ko english kung english talaga. Sumunod naman na linggo ay ang pinakakinatatakutan at pinakakilabot na asignatura, ang math. doon tinuruan ako ng makabagong paraan- kung pano magadd. magminos, magdevide, magmultiply na simula ay tens hanggang sa umabot ng thousands, sakit sa bangs.
Sumunod na linggo pagkatapos ng Math ay ang Sibika at Kultura, doon itinuro sakin ang anyong lupa, anyong tubig at mga nagaanyong tao lamang, Idinagdag pa ng guro ko ang philippine history kung san ipinaliwanag ang pagkakamatay ni magellan sa Mactan, ang mga bayanng lumaban sa mga kastila at mga digmaan sa pagitan ng katipunan at Kastila (maging ang gupit ni Jose Rizal kapag nagpapagupit sa barber shop). at ang huli ay ang pinakamaganda at pinakagusto kong asignatura, ang Filipino. Kahit ilang beses pa ipaulit sakin yan kabisado ko na yan, ang pangalan, pang-uri, pandiwa, pangabay, at marami pang iba. Kaya hindi naman ako nahirapan sa huling linggo ng tutorial ko (mas mahirap pa nga magpagupit kasi nakakakiliti) at instant sikat ako pag uwi kasi tuwang tuwa ang nanay ko sakin at yun nadagdagan pa ang pangmeryenda ko, pakiramdam ko nun scholar ako matapos ipasok sa rehabilitation center.
Ganon pa man nagpapasalamat din ako sa mga magulang ko at sa adviser ko na kahit papano, may natutunan akong kaalaman (pero hindi ko parin maintindihan ang english). Pinilit ko talagang intindihin ang mga salitang ingles na nakakapagpakababag sa aking isipan. Kung sa bagay sabi nga ni Julia Penelope, "Language forces us to perceive the world as man presents it to us". Isa pa ayaw ko naman makuntento sa isang dayalekto or linggwahe lamang. Tama si Martin H. Fischer, "Any man who does not make himself proficient in atleast two languages other than his own is a fool". Kaya hindi ko na medyo kinatatakutan ang english. Math na lang talaga ang bumagabag sakin noon. (Fact: siguro ito na ung pinakamaikli na part ng Walang pasok! Basa ang chalk board!)
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento